TRAVEL

Een paar maanden reizen met kids, zou jij het doen?

18 juli 2016

Ik heb in mijn leven een hele grote kans gegrepen. Ik ben met mijn man, toen nog mijn vriend, op wereldreis geweest. Negen maanden de wereld rond. We begonnen in Rusland, Mongolië, Tibet en Nepal. Vlogen door naar Thailand, Indonesië en Australië. Verder naar Nieuw-Zeeland, Fiji, Peru en Brazilië. Toen weer terug naar Europa, via Italië naar huis.

Eén groot avontuur! Niks gepland, we hadden wishlists en boekten alleen enkeltjes en gingen onze neus achterna. Puur op gevoel dat was het. Dit alles deden wij voordat onze drie dochters er waren. Nog menigmaal zeggen we tegen elkaar: ” Wat ontzettend fijn dat we dit al hebben meegemaakt, want met kinderen zouden we dit nooit doen. Laat staan overwegen!” Natuurlijk zal zo’n lange reis uitstekend zijn voor hun ontwikkeling, maar als ik denk wat wij gedaan hebben dan huiver ik met het idee dit samen met hen te beleven.

We kwamen echt op prachtige hagelwitte bounty stranden. Doken tussen de mooiste koraalriffen. We aten de heerlijkste gerechten. Trotseerden de mooiste landschappen tussen de wilde paarden en kangoeroes. Dat is natuurlijk geweldig om samen met je gezin te delen, maar toch heeft mij dit juist niet die voldoening gegeven van zo’n bijzondere trip!  Nee, het meeste indruk maakte datgene waar ik het meeste moeite voor heb gedaan.

Ik had nog nooit in de bergen gewandeld, naar een of andere base-camp gelopen, maar in deze reis heb ik twee hele mooie bergen mogen bewandelen de Mount Everest (Tibet zijde) en de Annapurna in Nepal, ook tot het base-camp. Dat lopen op 5400 meter hoogte, het geen adem hebben, die vermoeidheid, die kou, die misselijkheid, geen eten, vies eten. Het slapen in een tent in de sneeuw. Het ’s nachts moeten plassen, wat je nooit moet, maar dan verdorie wel. Die tent uitkomen en overweldigd raken door zoveel sterren. Dat heeft indruk gemaakt.

Of de Annapurna in Nepal al lopend tussen de lawines door, na drie dagen op dat base-camp (4200 meter) aankomen. Dat overweldigende gevoel dat je het gewoon geflikt hebt. Soms levend op kaakjes. Ongewassen harde vieze spijkerbroek, omdat er geen douche of wasgelegenheid is op die berg. Die euforie ’s ochtends om 5.00 uur als je daar in de sneeuw staat zo nietig en klein tussen al die andere bergtoppen. Dat je dan, en je bent al zo moe, weer naar beneden moet. Drie volle dagen dezelfde weg weer terug. Dat was pas zwaar, echt! Uitgeput maar voldaan sprong ik toen met beide benen op onze aarde. Yes, this is life… Dit zijn toch wel mijn meest waardevolste herinneringen, maar je begrijpt een absolute no-go voor kids.

En toch kan ik ze iets van die bergen meegeven, mijn levensles aan hen: Geef nooit op! De aanhouder wint! Je komt er écht! Is het niet linksom dan rechtsom. Je kan het, je kan het, je kan het! Als je iets wilt dan moet je ervoor gaan, helemaal!

wereldreis met kids-8

wereldreis met kids-3

 

Volgende week lees je mijn favoriete vakantiebestemming met onze kindjes en dat wordt gniffelen. Het is absoluut geweldig, maar compleet wat anders dan deze fantastische reis;)

 

 

 

Facebook Comments Box
Barbara van Schaik
Laatste berichten van Barbara van Schaik (alles zien)

You Might Also Like

No Comments

Leave a Reply